Post

Toen ik het eerste stuk van De laatste reis van de Ballerinus opstuurde naar uitgevers omschreef ik het als een avonturenverhaal. De uitgever van Lemniscaat zag er veel meer in; hij noemde het boek een roman. Het avontuur, de reis, de dieren; die vormden volgens hem het decor. Waar ging het verhaal echt over? Deze vraag stelde hij net zo vaak tot ik zelf ontdekte dat er meerdere lagen in het boek zitten. Thema's als 'thuis' en 'familie' zaten op verschillende plaatsen in het verhaal verstopt. Net als het verlangen naar vrijheid en naar reizen. Toen ik dat eenmaal begrepen had, heb ik tijdens het herschrijven geprobeerd die lagen aan te boren en bepaalde thema's iets meer tevoorschijn te halen.

Het meisje dat me dit kaartje stuurde heeft goed gelezen, wat een groot compliment is, maar wat me vooral ontroerde is dat het boek iets in haar heeft geraakt. Kun je je als schrijver nog meer vereerd en gelukkig voelen?